Story We Share
STORY BY Sasha (Master)
ข้อคิดดีๆจากคุณ สตีฟ จ๊อบส์
Print July 14, 20164,981 views , 0 comments
คำพูดสุดท้าย จาก ...Steve Jobs
"ในขณะนี้ ผมกำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงและพยามยามรำลึกถึงชีวิตของผมที่ผ่านมา ผมพบว่าความร่ำรวยที่ผมเคยภูมิใจกลับไม่มีค่าอะไรเลยในช่วงสุดท้ายที่ผมกำลังจะตาย...
ในความมืด #ผมมองเห็นเพียงแสงสีเขียวและเสียงของเครื่องช่วยหายใจ ซึ่งทำให้ผมรู้ว่าความตายใกล้เข้ามาแล้ว....
เมื่อเราเข้าไปอยู่ในห้องผ่าตัด เราจะตระหนักได้ว่า เราใส่ใจสุขภาพของตัวเองน้อยเกินไปแต่เรามักจะรู้ตัวเมื่อสายเกินไปเสมอ...
เมื่อผมตาย #ผมเอาความร่ำรวยไปด้วยไม่ได้สิ่งที่ผมจะนำติดตัวไปคือความทรงจำเกี่ยวกับความรักเท่านั้น #ซึ่งเป็นความร่ำรวยที่แท้จริงและจะเป็นแสงนำทางให้กับเราต่อไป...
พระเจ้าได้มอบความรักไว้ในหัวใจของมนุษย์ทุกคน ซึ่งไม่สามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน
พระเจ้าได้มอบความรักไว้ในหัวใจของมนุษย์ทุกคน ซึ่งไม่สามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน
ความรักจะติดตามเราไปได้ทุกที่ เพราะมันอยู่ในหัวใจและในมือของเราเอง ผมประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านธุรกิจ หรืออาจกล่าวว่าชีวิตผมเป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของความสำเร็จ แต่นอกจากการทำงานแล้ว #ผมไม่ได้มีความสุขนัก เพราะในที่สุด ความร่ำรวยก็กลายเป็นสิ่งเดียวที่ผมมี...
ตอนนี้ผมเพิ่งตระหนักว่า เมื่อเราร่ำรวยพอแล้ว เราควรหันไปใส่ใจกับเรื่องอื่นๆ บ้าง
ตอนนี้ผมเพิ่งตระหนักว่า เมื่อเราร่ำรวยพอแล้ว เราควรหันไปใส่ใจกับเรื่องอื่นๆ บ้าง
ซึ่งอาจเป็นสิ่งอื่นๆที่สำคัญ เช่น งานศิลป ที่เราเคยใฝ่ฝันในตอนเด็กๆ การไม่ยอมหยุดสร้างความร่ำรวย จะทำให้ต้องมีชีวิตเหมือนที่ผมเป็น....
เตียงที่แพงที่สุดในโลกก็คือ เตียงผู้ป่วย คุณสามารถจ้างคนมาขับรถให้ มาทำงานหาเงินให้ แต่ไม่มีใครมาป่วยแทนคุณได้สิ่งของใดๆ ที่หายไป เราอาจหาพบได้ แต่เราเอาชีวิตที่เสียไปกลับคืนมาไม่ได้ จงให้ความรักกับครอบครัว กับคนรัก และเพื่อนๆ หมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองและใส่ใจคนรอบข้างให้มากๆ"..........Steve Jobs
เตียงที่แพงที่สุดในโลกก็คือ เตียงผู้ป่วย คุณสามารถจ้างคนมาขับรถให้ มาทำงานหาเงินให้ แต่ไม่มีใครมาป่วยแทนคุณได้สิ่งของใดๆ ที่หายไป เราอาจหาพบได้ แต่เราเอาชีวิตที่เสียไปกลับคืนมาไม่ได้ จงให้ความรักกับครอบครัว กับคนรัก และเพื่อนๆ หมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองและใส่ใจคนรอบข้างให้มากๆ"..........Steve Jobs
คิดว่าคงไม่มีใครไม่รู้จักคุณ สตีฟ จ็อบส์ อดีตประธานบริหาร และผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท แอปเปิ้ล อย่างเป็นทางการ เป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จและร่ำรวยในทางโลกมาก แต่แม้ว่าจะรำ่รวยสักเพียงใด สามารถซื้อวัตถุสิ่งของได้มากมาย แต่เขาก็ไม่อาจจะซื้อชีวิตเขากลับมาได้
สิ่งที่คุณสตีฟ ได้ตระหนักว่าเขาพลาดไปเมื่อวาระสุดท้ายมาถึงคือ "ความประมาทในชีวิต" ความประมาทในที่นี้คือ ความประมาทในความตาย...สิ่งนี้เป็นสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ให้ความสำคัญ และสอนให้พวกเราหมั่นมีสติเตือนตนอยู่เสมอ คือ"มรณานุสสติ" ให้คิดถึงความตายไว้ทุกวัน เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า ความตายจะมาเมื่อไหร่ มาอย่างไร ดังนั้นจงอย่าประมาท
ให้เราหมั่นสั่งสมคุณความดีเอาไว้กับคนรอบตัวสมบัติภายนอกมีเท่าไหร่ก็ไม่สามารถนำติดตัวไปได้ สิ่งที่จะไปกับเราได้ ในความเข้าใจของ คุณสตีฟ คือ ความรัก...ซึ่งก็นับว่าถูก แต่ยังไม่ถูกเสียทีเดียว...แต่เราชาวพุทธเราทราบดีว่าสิ่งที่ติดตัวเราไปข้ามภพชาติ คือ "บุญ และ บาป" ความรู้สึกใทางดี และความรู้สึกในทางไม่ดีนั่นเอง
ข้อคิดดีๆที่คุณสตีฟ ทิ้งไว้ให้เรานั้นมีคุณค่ามาก เป็นตัวอย่างของผู้ที่ทำงานมากจนลืมที่จะรักษาสุขภาพ และลืมว่า "เราก็ต้องตายไม่วันใดวันหนึ่ง" จึงใช้ชีวิตอย่างไม่สมดุล จนเมื่อล้มป่วยและรู้ตัวว่าไม่สามารถที่จะรักษาให้หายได้ จึงมีความคิดเสียดายว่า เมื่อประสบความสำเร็จเพียงพอแล้ว ควรจะหันกลับมาให้ความรักกับคนรอบๆตัว และ ใช้ชีวิตให้มีความสุขสงบ เพราะในที่สุดแล้ว ความสุขที่แท้จริงไม่สามารถซื้อหรือแสวงหาได้ด้วยเงินทอง แต่หาได้ด้วยใจของเราเอง ความปลาบปลื้ม อิ่มเอม มีความสุข จากการสั่งสมความดีให้กับคนที่เรารัก ครอบครัว สังคม และโลกใบนี้
ขอให้ทุกท่าน "เจริญมรณานุสติ" นึกถึงความตายว่าเข้าใกล้เรามาทุกขณะเราจะได้ไม่ประมาท คิดว่ายังเหลือเวลาอีกมากเอาไว้ทำสิ่งที่อยากจะทำ จนเมื่อความตายใกล้เข้ามาจึงตระหนักว่า "เรายังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุด" แต่นั่นก็หมายถึงว่า ทุกอย่างมันได้สายเกินไปเสียแล้ว
สตีฟ จ็อบส์ ..หยุดหายใจ เมื่อเดินทางกลับไปถึงบ้านที่เมืองพาโลอัลโต มลรัฐแคลิฟอร์เนีย การเสียชีวิตของเขาเกิดจากมะเร็งที่ตับอ่อน
สิ่งที่คุณสตีฟ ได้ตระหนักว่าเขาพลาดไปเมื่อวาระสุดท้ายมาถึงคือ "ความประมาทในชีวิต" ความประมาทในที่นี้คือ ความประมาทในความตาย...สิ่งนี้เป็นสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ให้ความสำคัญ และสอนให้พวกเราหมั่นมีสติเตือนตนอยู่เสมอ คือ"มรณานุสสติ" ให้คิดถึงความตายไว้ทุกวัน เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า ความตายจะมาเมื่อไหร่ มาอย่างไร ดังนั้นจงอย่าประมาท
ให้เราหมั่นสั่งสมคุณความดีเอาไว้กับคนรอบตัวสมบัติภายนอกมีเท่าไหร่ก็ไม่สามารถนำติดตัวไปได้ สิ่งที่จะไปกับเราได้ ในความเข้าใจของ คุณสตีฟ คือ ความรัก...ซึ่งก็นับว่าถูก แต่ยังไม่ถูกเสียทีเดียว...แต่เราชาวพุทธเราทราบดีว่าสิ่งที่ติดตัวเราไปข้ามภพชาติ คือ "บุญ และ บาป" ความรู้สึกใทางดี และความรู้สึกในทางไม่ดีนั่นเอง
ข้อคิดดีๆที่คุณสตีฟ ทิ้งไว้ให้เรานั้นมีคุณค่ามาก เป็นตัวอย่างของผู้ที่ทำงานมากจนลืมที่จะรักษาสุขภาพ และลืมว่า "เราก็ต้องตายไม่วันใดวันหนึ่ง" จึงใช้ชีวิตอย่างไม่สมดุล จนเมื่อล้มป่วยและรู้ตัวว่าไม่สามารถที่จะรักษาให้หายได้ จึงมีความคิดเสียดายว่า เมื่อประสบความสำเร็จเพียงพอแล้ว ควรจะหันกลับมาให้ความรักกับคนรอบๆตัว และ ใช้ชีวิตให้มีความสุขสงบ เพราะในที่สุดแล้ว ความสุขที่แท้จริงไม่สามารถซื้อหรือแสวงหาได้ด้วยเงินทอง แต่หาได้ด้วยใจของเราเอง ความปลาบปลื้ม อิ่มเอม มีความสุข จากการสั่งสมความดีให้กับคนที่เรารัก ครอบครัว สังคม และโลกใบนี้
ขอให้ทุกท่าน "เจริญมรณานุสติ" นึกถึงความตายว่าเข้าใกล้เรามาทุกขณะเราจะได้ไม่ประมาท คิดว่ายังเหลือเวลาอีกมากเอาไว้ทำสิ่งที่อยากจะทำ จนเมื่อความตายใกล้เข้ามาจึงตระหนักว่า "เรายังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุด" แต่นั่นก็หมายถึงว่า ทุกอย่างมันได้สายเกินไปเสียแล้ว
สตีฟ จ็อบส์ ..หยุดหายใจ เมื่อเดินทางกลับไปถึงบ้านที่เมืองพาโลอัลโต มลรัฐแคลิฟอร์เนีย การเสียชีวิตของเขาเกิดจากมะเร็งที่ตับอ่อน
- Write a comment
- Bookmark story
- Rate
Write a comment
All Recent Entries
Comments to this story