สุภาพ...กับคนใกล้ตัว
Print
September 28, 20132,407 views , 0 comments
สุภาพ...กับคนใกล้ตัว
วันนี้มีเรื่องหนึ่งซึ่งก็ได้ยินได้ฟังกันมาเป็นระยะๆ แต่ก็ยังอยากหยิบประเด็นนี้มาแชร์กัน เพื่อเตือนสติตอกย้ำกันให้เราดูแลคนใกล้ชิดรอบตัวเราด้วยความสุภาพ และเห็นอกเห็นใจ...เป็นเรื่องที่ถอดความจาก “Blue Flowers” เรื่องก็มีอยู่ว่า
...เดินชนคนแปลกหน้า ฉันเอ่ยขอโทษไม่ตั้งใจ เขาตอบกลับว่า “ขออภัย ผมเองไม่ทันเห็นคุณ”เราต่างสุภาพ ถ้อยทีถ้อยอาศัย แสดงน้ำใจแม้ต่อผู้ที่เราไม่รู้จัก แต่ที่บ้านเย็นวันนั้น ฉันทำอาหารอยู่ในครัว...เจ้าลูกสาวตัวน้อยแอบมายืนข้างหลังไม่ทันระวังฉันหันหลังกลับไปชนเธอล้มลง “อย่ามายืนแกะกะ”ฉันดุใส่ ลูกสาวเดินจากไป หัวใจเธอปวดร้าว...
คืนนั้นฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจว่า “กับคนแปลกหน้าฉันสุภาพได้ กับลูกรักชิดใกล้ ทำไมทำได้ลงคอ ดูที่พื้นครัวสิ ดอกไม้หลากสีที่ลูกอุตส่าห์เก็บมาหวังให้แปลกใจตกเกลื่อนอยู่ทั่วไป น้ำตาเธอไหล เหตุใดไม่แลเห็น”ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อยๆ ย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่เคียงข้างลูก
“ตื่นเถิดคนดี ดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ”ลูกตอบ “ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บานสวยเหมือนคุณแม่เลย รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบ โดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน” ฉันตื้นตันใจ “ลูกรัก แม่ขอโทษจริงๆ ที่เอ็ดหนู”
“แม่จ๋า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูรักแม่”
“แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ”
หากเราตายจากไปในวันพรุ่งนี้ อีกไม่กี่วันนายจ้างก็หาคนใหม่ทำแทนได้ แต่คนในครอบครัวที่อยู่เบื้องหลังอาจโศกเศร้าไปชั่วชีวิต ลองคิดดูว่าคุ้มไหมที่เราจะทุ่มเทให้กับงานมากกว่าครอบครัว คำว่า Family ย่อมาจาก Father and Mother I love you ดังนั้นให้เวลากับพ่อแม่ของคุณให้มากขึ้นยามท่านแก่ตัวลง รู้จักแบ่งเวลาให้กับงานและคนที่บ้านให้สมดุลกัน
เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ค่ะ...ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เราได้ตระหนักว่า คนเรามักจะสุภาพกับคนที่ไม่รู้จักจริงๆ นั่นแหละ แต่พอกับคนใกล้ตัวกลับลืมตัว ด้วยความเคยชิน จึงลืมที่จะให้ความสำคัญและสุภาพด้วย ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเมื่อเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นมา คนรอบๆ ตัวเรานี่แหละที่จะช่วยเหลือเรา ไม่ใช่คนที่เราพูดสุภาพเหล่านั้นสักหน่อย...โดยส่วนตัวเลยจะพยายามเตือนตนเองเสมอว่าเราควรสุภาพกับทุกๆ คน ที่เราได้พบปะพูดคุยด้วย ยิ่งถ้าเป็นคนในครอบครัว และคนที่เราสนิทเรายิ่งต้องใส่ใจดูแลจิตใจเขาเหล่านั้นเสมอ และสำนึกในความดีงามที่เราได้ถ้อยทีถ้อยอาศัย ช่วยเหลือกันมา ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบ ยิ่งใกล้ชิดยิ่งเห็นข้อเสียของกันและกันได้มากขึ้น แต่ขอให้เรานึกให้อภัย และมองเอาจุดดีของเขาเป็นหลัก...
และที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่ คือผู้ที่มีพระคุณกับเรา เป็นพระอรหันต์ในบ้านของลูกๆ คำนี้ไม่ได้เกินจริงเลย หากลูกๆ คนไหน ดูแลพ่อแม่อย่างดีจะได้บุญเท่ากับเราได้ทำกับพระอรหันต์ทีเดียว เพราะแค่ท่านให้ต้นแบบร่างกายมนุษย์แก่เรา ให้กำเนิดเรา เราจึงมีโอกาสได้เกิดมาทำความดี สั่งสมบุญ ฝึกฝนอบรมตนในชาตินี้ ก็มีพระคุณมากมายแล้ว ยิ่งถ้าท่านเลี้ยงดูเรามาจนโตคอยอบรม สั่งสอน ดูแลเราสารพัด ท่านยิ่งมีพระคุณต่อเรามากขึ้นไปอีก ดังนั้นขอให้ทุกท่านไม่มองข้ามความดีอันประเสริฐ์ ที่ลูกจะพึงตอบแทนให้กับพ่อแม่ได้...เพียงเท่านี้เราก็จะอยู่ร่วมกันได้ด้วยความสุภาพ สมดุล และมีความสุขค่ะ
Tag :
family
ครอบครัว
Comments to this story