Story We Share
STORY BY Sasha (Master)
พลทหารกับเจ้าหญิง
Print September 27, 20132,244 views , 0 comments
พลทหารกับเจ้าหญิง
มีเรื่องหนึ่งที่เคยได้รบอีเมล์มาจากเพื่อน ซึ่งเขียนมาจากจากบทตอนหนึ่งของภาพยนตร์เรื่อง Cinema Paradiso อ่านแล้วรู้สึกว่าชวนให้คิดใครครวญ และออกความเห็นมากๆ ค่ะ จึงอยากนำมาแชร์ให้ได้อ่านกัน แล้วลองช่วยกันออกความเห็นนะคะ เรื่องก็มีอยู่ว่า....
มีทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงผู้เลอโฉม เขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยของตน แต่เขาก็ยังรวบรวมความกลบ้า เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า “เขารักเธอ” และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอไม่ได้
เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า ถ้าเขาสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอได้ติดต่อกัน 100 วัน 100 คืน เธอจะเป็นของเขาตลอดไป
ณ ใต้ระเบียงทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้นวันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า โดยไม่ยอมไปไหน เขารอคอยในสายลมบาดผิด รอคอยในสายฝนกระหน้ำ และหิมะอันหนาวเหน็บ โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้ามองดูอยู่ตลอดเวลา เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพราวเป็นสาย
จนกระทั่งวันที่ 99 ทหารหนุ่มหยุดร้องไห้ หยุดรอคอย หยุดทุกอย่างไว้ แล้วหันหลังเดินจากไป….
เรื่องทั้งหมดก็มีอยู่เท่านี้ แต่ผู้เขียนอีเมล์ในครั้งนั้นบอกว่า เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ แต่มีบางคำถาม บางคำตอบในใจ เช่น ทำไมทหารหนุ่มหยุดทุกอย่างไว้ในวันที่ 99 แล้วทิ้งทุกอย่างไปเสีย ทั้งที่เขาก็เฝ้าเพียรรอคอยมาจนเหลืออีกเพียงวันเดียวเท่านั้น
คำตอบที่เขาให้ได้คือ หรือความรักของเธอกับเขาอาจจะเหมือนนาฬิกาทราย เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มหมดรักไป ในใจอีกฝ่ายกลับรักขึ้นมาใหม่เต็มเปี่ยม หรือบางที ทหารหนุ่มอาจต้องการแค่แสดงและพิสูจน์ให้เห็นว่าเขารักเธอจริงแท้แค่ไหน แต่ไม่ได้ต้องการครอบครอง หรือ เขาอาจจะเสียใจจนต้องตัดใจจากไปเพราะความรักของเขาถูกเพิกเฉย และเห็นว่าเจ้าหญิงใจร้ายเหลือเกิน หรือบางทีเป็นเจ้าหญิงเองที่เสียใจ เพราะไม่เคยมีใครรักเธอได้ถึงเพียงนี้
เรื่องก็จบอยู่เพียงเท่านี้....ส่วนตัวแล้วเมื่ออ่านเห็นว่าเจ้าหญิงเองก็คงจะมีใจให้กับทหารหนุ่มอยู่บ้าง เพราะเจ้าหญิงก็เฝ้ามองดูเขาอยู่ตลอดเวลา และอาจนึกลุ้นให้เขาทำให้สำเร็จตามที่ได้ตกลงกันไว้ เพื่อเป็นการพิสูจน์รรักแท้ แต่ที่ต้องปล่อยเวลาให้ครบ 100 วันนั้น อาจเป็นเพราะเมื่อตรัสอะไรออกไปแล้วจะไม่คืนคำก็เป็นได้...
ส่วนทหารหนุ่มไม่น่าจะคิดว่าอยากพิสูจน์รรักแท้ แต่ไม่อยากครอบครอง เพราะว่า ทีแรกนั้น เขาได้พูดว่าเขาอยู่ไม่ได้หากไม่มีเธอ ดังนั้นตั้งแต่แรกชายหนุ่มน่าจะปรารถนาที่จะครอบครองเธอ จนกระทั่งยอมทำตามเงื่อนไขที่เจ้าหญิงกำหนด และเมื่อวันเวลาผ่านไปเนื่องจากเขาต้องทนต่อสภาพอากาศอย่างสาหัส ทำให้เขาทุกข์ทรมาน เสียใจ จนกระทั่งถอดใจไปในที่สุด และอาจคิดว่าองค์หญิงนั้นไม่มีเมตตาเอาเสียเลยที่ทนเห็นคนทุกข์ทรมานอยู่ต่อหน้าได้โดยไม่ช่วยเหลือ หรือ เวลาที่ผ่านไปอาจทำให้เขาพิจารณาเรื่องราวเหตุผลต่างๆ ได้รอบคอบมากขึ้น ถึงความแตกต่างในด้านชนชั้น วรรณะ และอื่นๆทำให้เขาคิดได้ว่าเขาช่างไม่เหมาะสมกับเธอ และ เจ้าหญิงก็ไม่ใช่ผู้ที่เขาต้องการอีกต่อไป
จากเหตุผลข้างต้นทำให้นึกเปรียบเทียบกับชายหญิงในปัจจุบันค่ะ ที่เมื่อได้พบปะพูดคุยกับเพียงไม่นาน ก็อาจจะด่วนตัดสินใจว่าเขา หรือ เธอ เป็น “คนที่ใช่แน่ๆ” แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทำให้มีเวลาศึกษานิสัยใจคอกันมากขึ้น มีเวลาคิดทบทวนมากขึ้น บางคู่อาจจะยิ่งรักกัน แต่บางคูอาจทำให้เห็น และเข้าใจตามความเป็นจริงว่า เขา หรือ เธอ คนนั้นไม่ใช่ “คนที่ใช่” อีกต่อไป
เรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า ความรักที่มีคุณภาพ ต้องใช้ทั้งเหตุผล และอารมณ์ ควบคู่กันไป ใช้ปัญญาพิจารณาความถูกต้องเหมาะสม จึงจะทำให้เป็นความรักที่ยั่งยืน ยาวนาน....แล้วคุณผู้อ่านละคะ คิดเห็นกันว่าอย่างไรบ้าง...:)
ขอบคุณรูปภาพจากเว็บ : http://www.nerdist.com
- Write a comment
- Bookmark story
- Rate
Write a comment
All Recent Entries
Comments to this story